Dag 14

Vandaag minder gedaan dan ik had gepland. Ik had slecht geslapen dus was al redelijk moe voordat ik überhaupt op pad was gegaan. Het is duidelijk dat dit stadje duidelijk draait op toerisme en dat er in de winter niet veel te doen is. Het is er redelijk uitgestorven, en ik val als toerist hier dan ook erg op. Ik besluit eerst richting het kasteel in Sigulda te gaan, deze is echter door werkzaamheden afgesloten, en ik kom niet veel verder dan de poort. Ik besluit dan maar door te gaan naar de kabelbaan. Helaas zijn ze hier ook aan het werken, en vandaag is de kabelbaan ook gesloten. Als ik even navraag doe aan de eigenaar van mijn kamer, blijkt het dat de kabelbaan op werkdagen vaak gesloten is, in tegenstelling tot wat de site aangeeft. Beetje jammer dus. 

Ik maak ook nog even een rondje door het wandelstokkenpark. Dit is iets typisch voor Sigulda. Vroeger was het blijkbaar de gewoonte dat je, als man zijnde, je date een wandelstok gaf als je samen een rondje door de natuur ging lopen. Dit omdat de natuur nogal uitgestrekt is, en je gauw best wel lange stukken zou lopen. Een wandelstok is dan natuurlijk altijd fijn. 

Ik besluit om dan maar via een te lange trap af te dalen naar de rivier zelf en kijken of ik zo verder kom. Eenmaal aan de overkant kom ik er achter dat de wandelpaden halve ijsbanen zijn. De sneeuw die er ligt is namelijk mooi opgevroren tot ijs. Na een paar uitglijders waarbij ik maar een paar meter verder kom, besluit ik dat dit misschien niet het beste idee is. Ik kan ook nog langs de weg lopen richting het kasteel in Turaida. Ik heb echter geen zin om in m'n eentje langs een eenzame weg te sjouwen, dus ik besluit maar om die lange trap weer omhoog te gaan. Naar beneden gaan was makkelijk, de trap omhoog nemen blijkt natuurlijk iets meer een uitdaging te zijn voor mijn benen. 

Na mijn mislukte poging om wat van de omgeving te zien besluit ik het vandaag even lekker rustig aan te doen. Ik kan nog 2 weken lang leuke dingen zien, dus een dagje eens een keer niet zoveel zien is ook niet zo erg. En zo reizen is natuurlijk ook best vermoeiend, elke keer weer nieuwe indrukken en nieuwe plekken, het enige wat vertrouwd is, is de inhoud van je backpack, en dat is niet zoveel. Morgen moet ik ook weer vroeg uit bed, om 6:30 moet ik al weer een bus pakken. Morgen weer een dikke 6 uur reizen, nu laat ik ook Letland achter me. Ik ga voor het eerst naar Estland, naar Tartu. Dit is in totaal een dikke 6 uur reizen, dus ik ga morgen weer een lekker dagje tegemoet.